Thursday, 5 June 2008

Alhamdulillah

Mata ini berkedip saat debu merayu ke dalam mataku
Mata ini terpejam tatkala gelap menerangi
Mata ini pun melihat tat kala seberkas sinar menutupi
Angin semilir yang membasuh tiap helai rambutku
Menembus tiap sudut sendi-sendiku
Yang mulai kaku

Ku tatap jauh awan di langit
Ku lihat samar seekor burung mengepakkan sayap
Membelah angkasa
Menerobos tiap bercak-bercak cahaya
Sedikit demi sedikit
Kepakan sayapnya menghilang
Di tengah pekatnya awan yang tertiup angin
Di silaunya sinar mentari yang kian meredup
Tenggelam dalam angan-angan
Menembus pandang setiap kalbuku
Meruntuh layu setiap lamunanku

Ku sadarkan diriku
Setiap saat ku berdiri, setiap ku tertegun
Dia ada
Bahkan tatkala aku bersembunyi dari hinanya dunia ini
Dia tahu
Di mana aku
Engkaulah yang tahu
Kemana aku
Engkaulah yang menuntunku

Minthiku Mati

Nggletak meneng wae
Tak obahke ora digape
Mripat kang merem
Tansah ngetokake ati sing tentrem

Ambles nang tengahing lebu
Nanging minthiku isih tetep lucu
Nang sak walike kuninge wulu
Minthiku ninggalake aku

Dadi siji karo siti
Mratandhakake sowan menyang gusti
Nyawa kang ora nganti sak sasi
Dosa durung tok lampahi

Minthiku mati…
Tanggal 2 Juni
Bareng ulang tahune wadon siji
Sing tak tresnani

Minthiku…
Mugo sowanmu marang Gusti
Linampah kanthi tegaring diri
Tan ora ana dadi pepalanging mergi

Awakmu ilang
Wulu-wulumu mabur kena angin
Kang semlibet wayah siang
Mandhek kanthi pesti ing ngisor wit ringin

Minthiku…
Dalanmu durung dowo
Mripatmu durung suwe weruh
Lan telihmu durung sido isi

Mbokmu ora kelangan, minthiku…
Bapakmu lali marang werna wulumu…
Sedulurmu ora ngerti sopo awakmu

Kowe dewe minthiku…
Uripmu pancen angel
Dalan kang resik durung mesti
Dadi dalan sing penak kanggomu

Minthiku…
Ora ana sing bisa tak lakoni
Ora ana sing bisa tak tulungi
Sapuramu minthiku…